Ingehaald door een fietsster

Op de Chinese berg   +  op de grens.

We zijn bezig met een klein rondje kleine dorpjes ten noorden van Chiang Rai. Ten eerste naar Mae Salong. Ligt dit toch inene BOVENOP een berg! Dit is natuurlijk mooi met uitzichten en t begin van je wandeling [omlaag]. Maar toen ik na 10 km wandelen op de terugweg was/ging moest ik toch wel 3 x n kwartiertje flink afzien in de beklimming. Strax nog iets meer over berg versus dal.

Daarna [n kleine 100 km vedderop] Chiang Saen; eindelijk zagen we onze vriend de Mekong weer, wederom als grens. Hier tussen Thailand en Laos. Dit is het oudste stadje v Thailand, uit de 7e eeuw, zeggen ze. Het bulkte er idd van de oude tempelfunderingen. Maar waar ze dit soms toeristies uit proberen te buiten/baten, hingen ze er hier gewoon de was op, omdat t zo lekker in de zon stond. Vanuit hier vertrokken ook talloze vrachtboten naar China. De Mekong naar t noorden is namelyk geheel en al de grens tussen Myanmar en Laos vanaf het 3landenpunt met Thailand tot het 3landenpunt met Sjina.

Ons vervallen hotelletje was treurigheid alom. De hete does was zooo heet. Dat wist de bazin natuurlijk allang, dus had denk iemand gezegt; dan moet je t mengen met koud water. Dus er was een koude does naast gemaakt. In theorie klinkt dit misschien logies, maar in de praktijk werkt dit echt niet! Afijn, volgend dorp.

Op 55 km over de weg, langs de rivier gekronkeld, ligt Chiang Khong. Dat leek ons een mooie roete. Helaas, no have my frient, de busroete hier was vorig jaar opgeheven. Dus weer 80 km naar t zuid-westen [voor vrouwen; linksonder op de kaart ;-] en daarna weer 95 km naar [village at 2 o’clock!] t noord-oosten, via ChiangRai. In 4 1/2 uur [hemelsbreed 30 km] gedaan, vindje t gek dat n fietsster je inhaalt. Want ff tussendoor daarovert; op de berg Mae Salong ontmoetten we een NL meid. Die was 4 dagen na ons vertrokken en had nagenoeg dezelfde roete afgelegd, maar dat op de fiets. Nu moest ze 2 dagen eerder als ons het land uit zijn [kwa visumdingetjes] en Laos in; ca. 1400 km binnen n maandje. Ook knap/leuk!

We hebben hier een te gek bungaloowtje met flink terras en uitzicht over de rivier [ons dak/plafond is wel het -ontbijt-terras en dat horen we goed, maar zo zie je elke x maar weer; Johan heb gelijk en elk nadeel heb ze voordeel!].     Vanuit hier gaan we over n paar dagen naar Laos. Tot 2 jaar terug moest dit met bootjes, maar sindsdien is er een brug en mogen westerlingen niet meer met n bootje. Ook niet over de brug lopen of fietsen. We zien wel.

Heden vrydag/wasdag. Morgen is koning Bumibol jarig en wordt byna 100, dan ligt t land plat. Zondag is er vaak/soms by grenzen ook wel wat, dus wachten we lekker tot maandag.

Bergleven, vertel eens. Nou, de [berg]mens is natuluk niet gek. Die zoekt naar dalen die toch wel minimaal 10 km2 vlak zijn en een rivier doorheen loop. Daar kappen/branden ze alles weg, bouwen hutjes en gaan rijst verbouwen. Op de hellingen onderaan ook wat mais, voor de koej-, bigg-, kippen. Dan ben je al zelfvoorzienend. Evt. wat groenten, ananas, mandarynen en vruchten/noten die wij niet [her]kennen. Bananen en kokosnoten/palmen staan er altyd wel. Als te weinig, dan plant je die er wat bij. Zo simpel is t.

Toen kwamen er in 1949 een zooitje Chinezen van de KuoMinTan over de grens gevlucht. Goegel zelf maar hoe en waarom, of je weet dit nog van geschiedenisles! Die gingen BOVENOP een berg zitten. In 1961 kregen ze vluchtelingenstatus en hadden de berg volgezet met opium en verdedigd. In 1981 besloot het Thai-leger dat dit niet de bedoeling meer was en sloopte de opiumhandel. Men zei; ”hallo WoeTangClan, niet meer doen.” Dus gingen ze thee [en in mindere mate koffie] planten. Nu staat die hele berg dr vol mee. En ongetwijfeld was er eerst 1, maar intussen 300 winkeltjes met [idd dezelfde] pakken thee.

Heppie sinterklaas, dit verhaaltje is ons kado.