Het verhaal is weer zo samenhangend als gevallen bladeren id wind. We zien de finish, hierebij ons laatste blog van deze “reis”.
Een schattig spaans huisje in een leuk straatje is wat we wilden. Met een tuintje en een oven. Uiteindelijk is reizen net als schrijven; opboeren, kiezen en schrappen. Dus zijn we 5-hoog in een “Zjan-du-Boevrie-style” penthuis -wel met oven!- terechtgekomen. Boven een ziekenhuis en naast begraafplaats, altijd handig.
Het is hier evenzo als tuis; zo saai/spannend als je zelf wilt. Gelukkig heeft zo om de 3 weken een paar vriend(inn)en op visiet de sleur gebroken. Hoogtepunt; de 150 km bergetappe met lunch in toeristentoppertje Ronda. Laat dus verder de footoos voor zich spreken.
Tot . . . . bijna weer thuis! En wie weet wordt volgende (over)winter(ing) allemaal weer wat avontuurlijker, eksotieser, leuker, spannender, tropischer, interessanter en zo! Tot . . . . dan!
.