Puur poëzie

De dageraad [ca 06.00 uur] komt tegelijk met mij op het terras bij de rivier aan. Door de vloed is de rivier nu ongeveer op zn hoogste stand. Hij voert allerlei vissies mee; lange dunne spierinkachtigen, in groepjes van 3, bollere voorntjes vaak met 5-en. En divers loszwemmend spul, alles kronkelt net onder wateroppervlak voorbij. Een grote witte vogel scheert over het water. Oeps, dat gaat een vis zijn leven kosten. Allerlei kleine[re] vogeltjes kwetteren in het rond; een soort specht, kievit, roodbaarsje. Ze zullen hier allemaal wel anders heten.

Het eerste visser-bootje pruttelt voorbij. Brengt enige rimpeling in de rivier. Hij tsjekt zn netten, maar vooralsnog zie ik m dr nix uitvissen. Zal ik de waterkoker ff aanzetten! Wat gekraak en geritsel vanachter het barretje. Een paar minuten later komen 2 [wilde?! / van de buren!?] honden een beetje rondscharrelen. Ik heb ze al vaker gezien. Ze weten dat ze hier niet bijhoren, kijken mij achterdochtig aan, maar worden steeds minder bang. 07.00 – koffie.

De zonsopkomst laat alles iets meer glimsteren. In de boom aan de overkant doet een eekhoorntje zijn gym-oefeningen. Ziet er spektakulair uit. Toch blijven aappies leuker, maar die komen niet elke dag. Het water begint zich nu langzaam weer richting de zee te bewegen, het wordt dus eb. Vlak voor mn neus springen 3 vissen [van schrik / spelen ze?!] uit het water wel 20 cm omhoog. Geritsel op het afdak brengt mijn blik omhoog; een paar ”fuk-joe”-vogels (2 jaar later komen we er8er dat het hier om een tokeh -gekko- gaat) doen er hardlooptraining op.

Het is nog ongeveer het ”coolst” vd dag, een graadje of 23 [klein nulletje bovenin] C. ”Goejemorgen schat”. ”Hee honnie, de koffie staat klaar”. Het zal dus intussen [ja hoor!] wel n uurtje of 08.00 zijn. Doen we samen [nog] n bakkie.”Nee, helaas weer geen aappies. Maar wel n stukkie voor ons blog!” Weer een visser-mannetje, de honden struinen weer voorbij, de vis blubt, de vogel krijst; pure poëzie! In de verte [op de andere rivier] klinkt een grote visserboot. Wat een leven.

En wat een rust. Ook valt [mij] op dat er soggens hillemaal geen muggen zijn. Zijn al die spinnen, kikkers en slangen misschien toch nog ergens goed voor [pas 1 dooie en 1 levende slang gezien hoor!]. Wat een rust. Oh, val ik in herhaling! Het is intussen ook al 09.00 uur; laten we eens een ontbijtje gaan doen. Tot zover deze bijdrage. Eigenlijk zou je het voor moeten laten lezen, terwijl je het je met je ogen dicht inbeeld. Met op de achtergrond Marcoop’s vaders ”candlelight”.

 

NA-schriptum;  Dit verhaal is ”in real time” geschreven, heden-dinsdagochtend tussen 6 en 9. Daarna een paar fotootjes ingeplakt en eerder dan de krant bij u bezorgd.

Ik zou er ook tot zonsONDERgang [18.00 uur] naar kunnen [gaan] zitten kijken. Dan is de rivier op zn ebst [laagst!], komen de vissers weer n x voorbij, spelen r iets minder vissen, maar zijn er wat meer vogels. Als we aappies horen gaan we zeker kijken. En een verfrissing als het dan nog 33 graden is doet t altijd goed.

NB.; Dat ons resort 10% bezet was, is mogelijk iets overdreven; we hebben al 3 dagen geen andere klant gezien  ;-]