Berg(pr)acht-ig Sa Pa + Bac Ha. En naar Ha Giang

Laten we er niet omheendraaien, Sapa (in top10 van menig to do lijst) is een overschat pretpark. Ontdekt als ideale uitvalbasis halverwege/om de hoogste berg vh land, de Fansipan, presies pi-duizend mtr hoog, te beklimmen en daarbij wat hilltribes te begluren, op 300 km, 12 uur reizen vanaf Hanoi. Avontuur voor een enkele backpacker. Best cool toch (20/15°).

Intussen stromen jaarlijks ruim 1 miljoen toeristen met 200 bussjens per dag t dorp in. Over 5 jaar is dit verdubbeld. Of het echt zo berg(pr)8-ig is, dat weten we niet, het is 50% vd tijd mistig/in de wolken en 50% donker, dus blijft over 25% redelijk (best mooi hoor) zicht. Lokaloos zeggen altijd; (over)morgen/(eer)gisteren wordt/was het beter. Tsja, de meeste toeristen komen hier max 2 dgn!

Dingetjes;

1. Denk je; leuk lief hotelletje, je loopt zo vanaf de straat rechtdoor je kamer in, blijk je ineens een balkon op 8ste verdieping te hebben! Met ontvochtiger en ventilatorkaggeltje.
2. In the middle of nix, 2 km buiten dorp (via tram) is een gigakabel van 2km lang waarmee je nu naar de top kan, € 25.
3. De bergdorpen denken allemaal; jullie willen aappies kijken, oke, dan moet je betalen ook, dus bij elk dorpie staat een slagboom; $ 1 toll.
4. En de (100) outdoorsjops verkopen als n malle. Gelukkig hadden wij al onze uni-seks dons-jeks (hé, dat rijmt).

Dat was 4dgn lange broek en sokken, dat gaan we tuluk nie te vaak doen.

Logies vervolg (zie routekaart) is BacHa. De zondagse markt trekt duizenden. Dus wij gaan doordeweeks! Heerlijk, wat een rust en met 23/18,5° (1 km hoog) de ideale plek. Wake-up, koffie, ontbytje, wandelingetje, luns, lummelen, middagborrel, 3e x uit eten, ff suffen of stiekume laatste borrel (da’s zomaar 8×2 uur) en naar bed. Moeten we proberen te houden zo. Lekker leuk het echte dorpsleven. Behalve dan dat wij niet schoffelen, geulen graven, varkens slachten, bomen sjouwen, huttenbouwen, maar ernaar kijken 😉

Daarna dachten we weer eens slim te zijn en 100 km af te snijden. Hier dacht het OV heel anders over; no ken do mi frient. Dus 1 stukkie terug en dan grote omwegstap van 200 km oostwaarts gemaakt naar HaGiang. Eigenlijk een standaard lelijke Vietnamese stad, maar wel in mooie omgeving. Daar zitten we nu in een ieniemienie bungalowparrekie te nixen. Toen we 5 jaar trug in Vietnam waren stond t op nog geen enkele toeristenfolder, nu the place to go om . . . (dat vertellen we volgende X).

Als je hier in t land iets hebt met ruimte, tv e/o wifi (dus een hotel, guesthouse of koffietheebierterras) komen er mensen langs. Je hoopt klanten, maar familie, vrienden, buren met kindergespuis komen ook luidruchtig soosjalizen. Pffftt…

Intussen jassen we dr een kleine 1 miljoen per dag doorheen.

.